درباره تاريخچه ي غذا هاي ايراني
تاريخچه
در تاريخ افسانه‌اي ايران آمده است كه پختن خوردني از دوران پادشاهي ضحاك آغاز شد. پيش از آن ديوها به اين هنر آشنايي داشتند و انواع آش‌ها و اباهاي خوش و خوردني‌هاي لذيذ را مي‌پختند. از ميان نوشته‌هايي كه از زبان پهلوي در دست است در رساله دلكش خسرو كواتان و ريتك (خسرو و ريدگ) نكاتي دربارهٔ خورش‌ها و خوردني‌ها و شيوهٔ بكار بردن و چگونگي آنها در دوره ساساني به دست مي‌آيد كه در تنظيم تاريخ آشپزي در ايران مآخذ معتبر است. نام بسياري از طعام‌هاي ايراني و اصطلاحات طباخي كه معرب كرده شده است در كتاب‌هاي زبان عربي ديده مي‌شود. در زبان عربي كتاب‌هاي چندي در زمينهٔ آشپزي وجود دارد كه با پخت‌وپز ايرانيان بي ارتباط نيست چه از حيث اصطلاح و واژه ميان اين دو دسته شباهت‌هايي ديده مي‌شود. اين امر احتمالاً به اين سبب بوده است كه در دستگاه‌هاي ديواني و اداري خلفاي عباسي تعداد زيادي از ايرانيان دخيل بودند و طبعاً آداب و عادات آنان در زندگي اعراب نفوذ كرده، از جمله روش آشپزي ايران در زمان عباسيان مورد توجه قرار گرفته است. در زبان فارسي ۴ كتاب مستقل در آشپزي شناخته شده است كه عبارتند از:
كارنامه در باب طباخي و صنعت آن تأليف حاجي محمدعلي باورچي بغدادي از عصر شاه اسماعيل
مادهالحيوه از نورالله آشپز شاه عباس
«نسخه شاه جهاني» اين كتاب در دوران پادشاهي شاه جهان (۱۰۲۷-۱۰۶۸) از پادشاهان مغولي هند تأليف شده است.
«كارنامه» تأليف نادرميرزا نويسندهٔ كتاب تاريخ تبريز است كه در عصر قاجار نوشته شده است.[۱]
انواع خوراك ايراني
همه خوراك‌ها بر اساس شاخصه‌هايي همچون نوع مصرف، روش پخت‌وپز، گوناگوني مواد اوليه مورد استفاده و يا منطقه‌اي كه آن غذا (پزا) رايج و شناخته شده است؛ تقسيم‌بندي مي‌شوند. از مهم‌ترين خوراكهاي ايراني مي‌توان به آبگوشت، قورمه سبزي و كباب‌هاي ايراني اشاره كرد.
خوراكهاي ايراني را مي‌توان در انواع زير طبقه‌بندي نمود[۲]:
انواع آش، حليم، اشكنه، كله جوش
انواع آبگوشت و سوپ، شوربا
انواع كوكو، كوفته و دلمه
انواع فراورده‌هاي لبنياتي
انواع شامي، كتلت و فلافل
انواع ته‌ديگ‌ها
چلو (برنج سفيد كه با خورش يا كباب همراه است)
انواع پلو (برنج مخلوط)
انواع خورش و قليه
انواع كباب و جوجه كباب
انواع براني، خوراك لوبيا، عدسي، نرگسي و مسما
انواع شيريني، دسر، و شربت
انواع ترشي، رب، شور و چاشني
انواع ته‌چين‌ها
انواع ادويه‌جات و چاشني‌هاي غذايي
انواع خوراك سنتي با گوشت، مرغ، ميگو و ماهي
انواع خوراك با كله، پاچه، دل، قلوه، مغز و سيرابي
ارتباط آشپزي ايراني با ديگر شيوه‌هاي آشپزي
طرز آشپزي ايراني با شيوهٔ آشپزي كشورهاي افغانستان، تاجيكستان، جمهوري آذربايجان، ارمنستان، عراق و تركيه همانند است.
صبحانه ايراني
صبحانه از جمله غذاهاي اصلي در فرهنگ ايراني است. عدسي، هليم وكله پاچه از مهم ترين غذاهاي مخصوص صبحانه مي‌باشد كه در ايران طرفدار زيادي دارد و در ايام تعطيل مردم ترجيح مي‌دهند از آنها استفاده كنند، تركيب مناسبي از غلات (گندم) و حبوبات (عدس) و همچنين گوشت سفيد (موجود در هليم كه معمولاً گوشت بوقلمون است) به اضافه مقاديري روغن خوراكي است. حليم در فصول سرد بسيار مورد استقبال قرار مي‌گيرد. يكي از غذاهاي سنتي ايراني كله پاچه است.
غذاهاي ديگر مورد استفاده توسط ايرانيان چاي و شير و خامه. تخم مرغ آب‌پز، خيار و گوجه تازه. نيمرو و سبزي خوردن. لوبيا چيتي يا عدسي يا هليم. استفاده ازحلوا ارده (بويژه درفصل سرد) و پنير. شيربرنج و آب ميوه فصل. فرني، كره و مرباي هويج. ساندويج مرغ يا تخم مرغ، سبزيجات مانند كاهو و ميوه. مصرف آب ميوه‌هاي طبيعي بويژه پرتقال يا ميوه‌هايي كه ويتامين ث دارند – نان و پنير، خرما يا گردو.
برچسب: آموزش بهترين غذاها، انواع خوراكي ها، تاريخچه اي غذاهاي ايراني، طرح تهيه اي غذاها، غذا هاي معروف، ،